پنهان کردم...
بغضم را پشت لبخند دروغین پر از حسرتم...
وقتی که گفتی ما با هم فرق داریم و رفتی...
اری فرق داشتیم من عاشقت بودم و تو ادای عاشقان را در می آوردی...

ﻋﺸﻖ

ﻫﻤﯿﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﻮﺳﺖ

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻣﯿﺨﻨﺪﯼ

ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﻫﺎ ﺷﻮﻡ ...

ارامش یعنی:
تو باشی و من...
به دور از همه ی مردم دنیا...
دریا باشد و ساحل و کمی باد...
دست در دست باشیم و چشمانمان را ببندیم و نسیم دریا نوازشمان دهد...
مگر ارامش چیزی جز با تو بودن و سکوت پر از حرف های عاشقانه ی ماست؟