خستــه ام…
از صبوری خستـــه ام…
از فریـــادهایی که در گلویـــم خفـه ماند…
از اشــــــــک هایی که قــــــــاه قــــــــاه خنــــــــــــده شد…
و از حــــــــــرف هایی که زنده به گـــــــور گشت در گــــــــورستان دلم...
آســــــــان نیســــــــــــت در پس خـــــــــــــنده های مصــنوعی گریــه های دلــــــــتــ را...
در بــــــــی پنـــاهیتــــــ در پشـــــتـــ هـــزارانـــــ دروغ پـــنــهــــانــــ کنـــــی…
ایـــــــــن روزهــا معـــــنـــی را از زندگـــی حـــــــــذفــ کــــــرده ام…
برایــم فرق نمـی کند روزهایــم را چـگونــه قربانـی کنم !
نظرات شما عزیزان: